Urazy mózgu – następstwa lekkich, średnich i ciężkich urazów mózgu

Klasyfikacja wg Skali Śpiączki Glasgow (GCS) pozwala wyodrębnić pod względem głębokości trzy rodzaje urazów mózgu – uraz lekki – 13-15 pkt., średni – 9- 12 pkt. i uraz ciężki – 2-8 pkt. Ocena pozwalająca zaklasyfikować od stanowi sumę punktów uzyskanych na trzech wymiarach: otwieranie oczu, reakcja ruchowa, reakcja słowna.

Następstwa lekkich i średnich urazów mózgu

U ok. 50% osób z lekkimi lub średnimi urazami mózgu występują objawy zespołu powstrząsowego (post consussion syndrome, PCS), spowodowane zarówno czynnikami organicznymi jak i psychicznymi. Należą tu:

– bóle i zawroty głowy
– męczliwość
– drażliwość
– zaburzenia koncentracji uwagi
– nudności
– nadwrażliwość na światło, hałas
– zaburzenia pamięci
– zaburzenia snu
– dzwonienie w uszach
– spowolnienie psychiczne
– podwójne widzenie lub zamazany obraz
– lęk
– depresja
– frustracja

Nie leczone objawy zespołu stresu powstrząsowego mogą utrzymywać się nawet 5 lat, bywa również, że po pewnym okresie „uśpienia” objawy powracają, czasami, choć nie zawsze, pod wpływem innych traumatycznych wydarzeń.

Do czynników ryzyka wystąpienia przewlekłego zespołu powstrząsowego należą:

– wiek powyżej 40 lat
– płeć żeńska
– występowanie w wywiadzie zaburzeń psychicznych
– występowanie wcześniejszego urazu mózgu
– nadużywanie alkoholu, narkotyków

Do najczęściej spotykanych zaburzeń neuropsychologicznych po lekkich i średnich urazach mózgu zalicza się spowolnienie w przetwarzaniu informacji, zaburzenia podzielności uwagi.

Następstwa ciężkich urazów mózgu

U osób po ciężkim urazie mózgu występują poważne zaburzenia procesów poznawczych, emocjonalnych oraz zaburzeń zachowania jeszcze wiele lat po urazie. Poprawa następuje powoli, przez lata. Rokowanie co do tempa i stopnia poprawy we wczesnym okresie po ciężkim urazie mózgu jest prawie niemożliwe m.in. dlatego, że mechanizmy spontanicznej poprawy po uszkodzeniu mózgu nie są do końca zrozumiałe. Spontaniczna poprawa następuje w okresie pierwszych dwóch lat po urazie, co oznacza, że objawy stwierdzone u pacjenta dwa lata po urazie bardzo rzadko występują całkowicie w późniejszym okresie. Dalsza poprawa, choć w mniejszym zakresie, jest możliwa do 5, nawet 8 lat po urazie mózgu.

Do zaburzeń neuropsychologicznych po ciężkim urazie mózgu zalicza się:

– zaburzenia uwagi
– zaburzenia procesów pamięci i uczenia się, w tym szczególnie zaburzenia pamięci roboczej, pamięci prospektywnej, pamięci autobiograficznej
– zaburzenia funkcji wykonawczych oraz zaburzenia zachowania
– zaburzenia języka i mowy
– zaburzenia emocjonalne
– zaburzenia tożsamości oraz zmiany osobowości

Rehabilitacja neuropsychologiczna po urazie mózgu

Dla wielu pacjentów najtrudniejszym i zarazem najważniejszym problemem po wypisaniu się ze szpitala jest odnowienie przerwanego toku normalnego życia. W tym celu wiele osób podejmuje rehabilitację neuropsychologiczną. Jest to proces przywracania osób z różnorodnymi uszkodzeniami mózgu do tego samego poziomu funkcjonowania i tej samej pozycji społecznej, jaką miała osoba przed chorobą lub do takiego poziomu, który daje pacjentom pełniejszą reintegrację z rodziną, społeczeństwem, podniesienie jakości życia.

Sięgnij po więcej informacji do książki Neuropsychologia kliniczna, Urazy mózgu cz. 1 i cz. 2, autor: Maria Pąchalska, Wydawnictwo PWN

Skorzystaj z kodu MOZGAKTYW, aby otrzymać dodatkowe -28% rabatu od ceny sprzedaży na publikacje PWN.

Promocja nie dotyczy e-booków, audiobooków, outletu i pakietów książek.

Kod będzie aktywny do 9 kwietnia 2023 r.