Demencja, zwana też otępieniem, nie oznacza jednego, ale wiele zaburzeń funkcji mózgowych.
Wspólną cechą zaburzeń funkcji mózgu jaką niesie demencja (otępienie) jest ogólny rozpad zdolności intelektualnych i funkcjonowania społecznego człowieka.
Demencja jest szeroką kategorią kliniczną i może przejawiać się w zróżnicowany sposób. Te różnice mogą wynikać z odmiennego pochodzenia choroby i wynikających z tego zmian patologicznych.
Najpowszechniejszą postacią otępienia jest choroba Alzheimera.
Otępienie – diagnoza neuropsychologiczna
Nadal nie ma skutecznego sposobu całkowitego wyleczenia choroby Alzheimera ponieważ nie istnieje na tyle skuteczna terapia bądź lek, które umożliwią zupełne cofnięcie neurodegeneracyjnych zmian w mózgu.
Na uwagę zasługuje jednak fakt, że ponad 10% zaburzeń powodujących otępienie ma charakter odwracalny lub można zahamować ich rozwój. Oznacza to, że demencja nie zawsze jest nieuleczalna.
Demencja – leczenie
Niektóre postaci demencji mogą być uleczalne, ponieważ w mózgu zachodzą korzystne zmiany regeneracyjne. Neuroplastyczność możliwa jest w każdym wieku.
Badacze Harrison oraz Marsden porównywali wyniki badań przeprowadzonych w trzech różnych szpitalach i znaleźli ten sam profil wyników w przypadku demencji.
Okazało się, że w ok. jednej czwartej przypadków schorzenie otępienne było uleczalne. W ok. jednej czwartej można było określić przyczynę nieuleczalną. U połowy chorych zaś stwierdzono nieznanego pochodzenia zaniki mózgowia.
Rokowanie chorego, którego dotknęła demencja nie jest zbyt optymistyczne, ponieważ jest to bardzo ciężka choroba neurodegeneracyjna.
Jednakże w porównaniu z rokowaniem w przeszłości, dostępne obecnie możliwości diagnozy i terapii, dają realną szansę wielu chorym na poprawę sprawności funkcji mózgu.
Źródło: Walsh, K. W (2001), Jak rozumieć uszkodzenia mózgu. Instytut Psychiatrii i Neurologii. Warszawa.
Najnowsze komentarze